Kalendarz liturgiczny

Z Ewangelii na dziś: „Żydzi prześladowali Jezusa, ponieważ uzdrowił w szabat. Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam». Dlatego więc Żydzi tym bardziej usiłowali Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie może niczego czynić sam z siebie, jeśli nie widzi Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili. Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie pod sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że nadchodzi godzina, nawet już jest, kiedy to umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą. Jak Ojciec ma życie w sobie samym, tak również dał to Synowi: mieć życie w sobie. Dał Mu władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym. Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, kiedy wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos Jego: i ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie do życia; ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie do potępienia. Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Sądzę tak, jak słyszę, a sąd mój jest sprawiedliwy; szukam bowiem nie własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał»” (J 5,17-30). 

To ważny moment w życiu wiary. Dobrze, że o nim słyszymy w Wielkim Poście. Część chrześcijan ma go za sobą i widać to po ewangelicznym sposobie ich życia. Są ludzie, którzy jedynie sobie chcą zawdzięczać wszystko. Chcą też zachowywać to, co mają, dla siebie, jakby byli jedynymi ludźmi na świecie (choć może tak dla nich właśnie być), jakby nie wyrośli z buntu dwulatka: „moje”, „nie dam”, dawaj”. Co więcej, myślą, że nie zawdzięczają niczego Bogu. To nie tak. Bóg na drogach wiary prowadzi nas do trudnego momentu, kiedy ogarniemy, że to, co mamy, zawdzięczamy Jemu, ale i oczywiście naszym wyborom, których dokonujemy dzięki wolnej woli. Kiedy się to stanie, będzie to widoczne po ewangelicznym sposobie życia – w końcu zaczniemy dzielić się z innymi, służyć im, będziemy pojednani, będzie widać Ewangelię w praktyce naszej codzienności… 

Marcin Wrzos OMI 

Katolicy rzymscy:

Prawosławni:

Luteranie:

Żydzi:

Muzułmanie:

Krzyż Jezusa Chrystusa jest sercem naszego posłannictwa (K 4)

Po przeanalizowaniu naszego powołania i odpowiedzi w Konstytucjach 1 i 2, przechodzimy teraz do Konstytucji 4, która jest kluczowa dla naszego powołania jako chrześcijan w rodzinie oblackiej.

Dobrze znamy drogę nawrócenia Eugeniusza, więc nie dziwi nas, że krzyż był centralnym punktem jego życia i misji – a tym samym także i naszej.

Duchowa droga Eugeniusza została zawarta w naszej Konstytucji 59, która odnosi się do naszych nowicjuszy, ale dotyczy każdego z nas:

Czas nowicjatu kończy się tym dobrowolnym i pełnym wiary aktem, jakim jest zobowiązanie w Zgromadzeniu. Nowicjusz, który już doświadczył miłości Ojca w Jezusie, poświęca swe życie, aby tę miłość uwidocznić. Zawierza swą wierność Temu, z którym dzieli krzyż i którego obietnicom ufa.

Ta sama myśl została zawarta w Konstytucji 63:

Krzyż oblacki, otrzymany w dniu wieczystej profesji, będzie nam stałym przypomnieniem miłości Zbawiciela, który pragnie przyciągnąć do siebie wszystkich ludzi i wysyła nas jako swoich współpracowników.

To, co zostało powiedziane o krzyżu przy okazji pierwszych ślubów nowicjuszy i wieczystej oblaci ma zastosowanie do powołania każdego członka charyzmatycznej rodziny oblackiej: centrum naszego życia, naszej duchowości i naszej misji stanowi krzyż Jezusa Chrystusa!

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI